BILEN
Hur får ni värme i elbilen?
Vi får många intressanta frågor om elbilen. Björn brukar säga att elbilen är det som väckt mest uppmärksamhet näst efter OS-guldet! I går morse ringde farbror Lars och frågade hur Teslan värms upp vintertid. Svaret är att ingen motor behöver värmas för att få värme i kupén. Varm luft kommer omgående, allt är elektrifierat och is och imma försvinner fort. Kupén är varm på 5-10 minuter och värmningen startar jag enkelt via en app från mobilen och bilen behöver inte vara inkopplad till ström, även om det är fördelaktigt om man vill maxa räckvidden.
Här är en intressant artikel om alla bränsledrivna värmare som släpper ut orenade avgaser – är det nästa avgasskandal?
En fördel är helt klart att elbilen blir varm utan att stå på tomgång och släppa ut, som femåringen säger äckliga avgaser. Vi slipper också de giftiga avgaserna som kallstartande fossilbilar spyr ut.
Nästa vecka ska jag ”tesla” till Gällivare fullastad med armbrytarbord, det är 40 mil dit. Vinter och minusgrader. Planen är att ladda upp i Arvidsjaur och sedan rulla vidare. Det borde funka fint.
Frunken, med spolarvätska och en trasmatta som får agera golvskydd istället för en bilmatta som vanligtvis luktar gift. Blå locket är det enda vi behöver hålla koll på under huven – där fyller vi på spolarvätska. Enkelt! I bakgrunden står den limegröna komposthinken från förskolan och väntar på att få åka med.
Hur funkar elbilen egentligen?
Nu har vi kört elbilen i fyra månader och det är dags för rapport. Hur funkar den egentligen?
Det korta svaret: bra!
Det långa svaret: Vi har kört 1 200 mil, aldrig varit på service, men däremot fyllt på spolarvätska två gånger. Jag körde hem från Östersund i minus 17 grader och det gick bra. 30 mil. Hade kvar knappt 2 mil i räckvidd när jag klev ur den hemma på parkeringen. Ungefär 30 mil är vad man kan räkna med att komma när det är riktigt kallt. Räckvidden påverkas inte så mycket av kyla. Hastigheten påverkar mer, och faktum är att jag kör lite långsammare när det är mörkt och vinterföre. På sommaren räknar jag med att komma runt 35 mil.
Om bilen är fulladdad så når vi fyra olika Superchargers från Storuman. Skellefteå, Umeå, Övik och Krokom (utanför Östersund). Som det är nu behövs det bara några stationer till i inlandet för att täcka in hela Sverige. På Superchargers laddas 25 mil på 30 minuter.
Hur ser laddmöjligheterna ut i Storuman då?
Vi laddar hemma. Det behövs inget mer. Det är de som reser förbi som behöver laddinfrastruktur. Kustborna som har närmare 40 mil upp till fjällstugan skulle nog uppskatta en snabbladdare i Storuman rejält. Hemma har vi installerat en laddbox (6500 kr) som ger cirka 5 mil i timmen. Det räcker gott och väl för oss. Uppe i stugan laddar vi från ett vanligt 220 volts vägguttag. Det ger ungefär en mil i timmen, och det räcker det också.
Bilen drar ca 2,5 kwh per mil. På Superchargers laddar vi gratis, så vår milkostnad ligger faktiskt under 2 kr. Om man betalar all el själv blir det runt 2,50 kr per mil.
Men är det inga problem då?
Jo, men det har inget att göra med att det är en elbil. Men är det något som stört mig så är det de karmfria dörrarna. De ser coola ut, men rutan fryser fast i listen om man glömt att förvärma bilen (vilket enkelt görs från appen i mobilen) ordentligt. Det hade gärna fått vara helt vanliga dörrar som man bra kan slita upp i midvinterkylan. Nu har vi äntligen fått tillgång till garage, och då är det i praktiken inget stort problem.
I övrigt är den snabb, cool, stor, tyst, bekväm, och rolig att köra. Röjsågar och skidor får plats. Matkassar, öl, och annat som man vill hålla svalt utan att det tippar omkull förvaras med fördel i frunken (under huven fram). Sura skor och komposthinkar likaså, då slippar man lukten i bilen.
Ett drygt år med målsättningen #fossilfri2025
Vi är två före detta elitidrottare som lever på våra personliga varumärken, skogsbruk och investeringar. Vår vision är att bli fossilfria till år 2025. Fossilfria innebär att vi ska utesluta olja, kol och fossilgas ur vårt liv. En stor utmaning, svar ja, men jag ser det inte som någon uppoffring, utan som ett sätt att ligga i framkant, bygga upp ett motståndskraftigt och resilient liv redo för framtidens utmaningar i en klimatförändrad värld och ett sätt att få upp ögonen för nya möjligheter. Jag tycker att det är en bra strävan att försöka leva ett liv värt att dö för. Och att anamma en hållbar livsstil är något alla förr eller senare måste, för att vi ska kunna säkerställa framtida mänskligt liv på jorden. De som lyckas ställa om först blir morgondagens vinnare. Omställning är konkurrenskraft!
Världens länder har enats om att vi måste hålla den globala temperaturökningen under två grader, helst maximimalt 1,5 grader. Det är vanligt folk som i slutändan ska göra jobbet. Vi har valt att börja, för att vi kan och för att vänta på att andra ska gå före, tar mer energi än att själv agera. Hur ska då detta gå till rent praktiskt och konkret? Ja, det är precis det vi delar med oss av här, resan mot att bli #fossilfri2025 Vi är inga klimatexperter, men vi har förmågan att sätta upp mål och fokuserat jobba mot dessa. Så mycket som jag lärt mig sedan målsättningen #fossilfri2025 formulerades är mäktigt och jag ser framemot att utvecklas under 2017 och med mer kunskap ta mig några delmål närmre den hållbara livsstilen och fossilfriheten!
Några av mina personliga målsättningar under 2017 är att odla mer och bättre, läsa på om solceller och göra vettiga investeringar i just förnyelsebar elproduktion och färdigställa en fjällstuga hållbart och ansvarsfullt tillsammans med en av Sveriges mest framstående ekohusarkitekter.
Dreamteam. Är det någonting vi kan så är det att målfokuserat gå in för det vi tror på. Vi vet att man inte blir världsmästare och olympisk mästare genom att träna två gånger i veckan, nej ska det bli resultat i världsklass är det fokus varje dag som gäller.
Vi har använt oss av Svenska Miljöinstitutets klimatinventeringsverktyg som finns tillgängligt för ALLA; www.klimatkontot.se Prognosen här ovan för 2017 är tuff och jag är tveksam till att vi kommer att klara av det, men vi får se. Året har ju bara börjat! Planen under 2017 är även att testa andra typer av verktyg för att kunna gör rimliga fossilinventeringar och självklart delar vi med oss av resultaten här.
2016 har vi ägnat oss åt uppdrag (föreläsningar, presentationer, tv-medverkan, krönikor) och däremellan har vi skogsbrukat och renoverat torp och prioriterat tid till att lära oss mer om klimatet och hur vi konkret ska kunna bli fossilfria och givetvis har det blivit ett par timmars träning. Pass med armbrytargymnasieelverna och kusin HulkFia tillhör favoriterna.
Det är jag som är road av torprenoveringar och projekt i allmänhet, men ibland lurar jag med Björn. Som när det skulle skottas sågspån från vinden i Lerberg. Och när det skulle dras spik ur taket var det klockrent med 194,5 cm.
Björn är mer road av att läsa tunga klimat och skogsrappporter. Och han kan fantastiskt nog läsa dem flera gånger! Bilden ovan på ”mammuten” har Björn tagit på en av sina många skogsexkursioner som förutom att röja är något av en favoritaktivitet för mannen i mitt liv.
Så här ser lunglav ut. Det var något som verkligen lärde oss under 2016. Och tack vare Björns omfattande vandringar runt på våra skogsfastigheter fick vi till ett gediget Biotopskydd (naturreservat).
Tillbaka till ”mina projekt”, he he, sommarens varmaste dagar tillbringade jag under golvet i Lerberg och gjorde vad jag kunde för att stabilisera, kila och stadga till det. Resultatet blev bra, men om det blir hållbart återstår att se till våren. Jag är inställd på att leran sabbat en del, men vi får se.
Låg inte jag under golvet sommaren 2016, så gjorde någon annan det, människobarn eller hundvalpar.
Pappa Kent med jämthundstiken Nova. Båda har varit med och supportat torpprojektet.
Farbror Leif återanvände större delen av all lersten till en värmeackumulerande vägg.
Kaminen på plats! en Dovre från Scandinavisk spismiljö.
Eldrift är nog 2016 års ledord med koppling till vår målsättning #fossilfri2025. Husqvarnas batteridrivna kedjeröjsåg testades.
Den kejdedrivna batterisågen fungerar fint, men vi hoppas på att inom en snar framtid få testa en eldriven röjsåg med..
..KLINGA! Personligen är jag kär i Strandklingorna.
Motorsågen med batteridrift har varit en klippa när det gäller alla typer av byggprojekt. Den sågar tyst och gör sågandet lätt och roligt! Det enda negativa är att den aningen ”för” lätt att starta och att man måste ha koll på var man lämnar den så inga nyfikna små barn frestas att testa den.
Så här roligt är det att installera en eldriven robotgräsklippare i Ensamheten.
Kolla så duktig den är, den kan både röra sig, hitta laddstationen och frisera gräs! #automower
Den största eldriften under 2016 stod elbilen för. En Tesla som vi kört över 1 000 mil med sedan 28 september (farbror Lars 50-årsdag). De flesta milen har vi laddat gratis på Teslas snabbladdstationer och i övrigt kostar det ca 2kr milen att ladda hemma under natten, när elen både är som renast och billigast.
Elbilen har bra lastkapacitet, men nu när det är rejält med snö och minusgrader trivs den bäst i garage med sina i mitt tycke överdrivet ”spaciga” dörrar. Vi har inget garage som rymmer en Tesla, men med support från Björns föräldrar fick vi städa ur deras dubbelgarage och införskaffa en bredare garageport, så för första gången ryms det nu två bilar i dubbelgaraget.
Björn lyckades fälla skogens konung och jag gav mig tusan på att ta tillvara på alla ben, vilket resulterade i ett antal liter pölsa, och ca 60 liter köttsoppa! Nästa älg som fälls vill jag ta både blod, feta och tarmar från till stora blodkorvskokningen som är jultradition I Ensamheten det sk Midvinterblotet. När jag blir stor ska jag behärska konsten att kunna ta hand om en hel älg – det är en målsättning.
Älghässja. Dagen efter bärs köttet hem med muskelkraft. En stark tradition med farbror Leif som jaktledare.
Lastcykeln, firade ett år! #elassistans
En skillnad 2016 i jämförelse med tidigare år är att de flesta av mina föreläsningsuppdrag har haft klimatfokus istället för armbrytarfokus.
FixarNicke såg till att lillstugun i Ensamheten blev med luftsolfångare; en Solarventi. Nu under 2017 ska jag se till att installera en i Lerberg också. Den ligger redo i Torpet och skriker ”SÄTT UPP MIG”! Till våren ska det ske.
Ett gäng intervjuer, krönikor och artiklar med fokus på vår strävan mot fossilfrihet har året som gått bjudit på.
Precis innan snön bäddade in Storumans kommun röjde vi fram timmerstommen (givetvis fossilfritt med eldrivna sågar) som får symbolisera ett av 2017 års projekt; ”färdigställande av Björns mor och fars gäststuga som påbörjades för en dryg livstid (35 år) sedan”
Avslutar med en liten jul/nyårsshow som elbilen bjöd på. Även om jag hade föredragit traditionella bildörrar måste jag erkänna att det är rätt häftigt när den börjar vifta med dörrarna. Vi kallar elbilen för rymdskeppet och jag tror att eldrift är en av lösningarna till en fossilfri framtid. Under 2017 ska vi se till att reda ut hur vi bäst får till solceller och annan förnyelsebar energi. Vi är delägare i ett vindkraftverk, men det är ju häftigt som bara den att kunna generera sin egen el. Tittar både på elverk som drivs av biomassa (ved, skogsrester) små vindkraftverk för husbehov och solceller, spännande som bara den är det, fossilfrihet är motsatsen till tråkigt och förutsägbart. Fortsättning följer! Gott Nytt 2017!
Granjakt!
Dante och jag gjorde ett julgrans-letarförsök tidigare i Ensamheten, både till fots och med spark, men det gick inget vidare. Vi väggade när vi bara såg gula, fula granar. I Ensamheten är det tall som gäller, men på vår skogsfastighet i Lerberg (i närheten av Ensamheten) finns det granar.
Julfirande på hemmaplan. Tillsammans alla tre. Fint och skönt. Vi jobbar och tränar lämpligt mycket, tränar och håller de bästa jultraditionerna vid liv. Att leta en julgran är dock något helt nytt för oss. I Ensamheten är det ett måste, men för oss har det aldrig varit aktuellt. Vi har ju knappt varit hemma och eftersom det finns i Ensamheten kan vi ju njuta av julgransmyset där. Men i år fick jag ett infall och Björn och Dante hakade på!
Elbil, femåring, Björn. skidor, såg, vapen, fikasäck och en julklapp.
Vad kan det vara? Stavarna jag har med mig är för korta och paketet är lämpligt långt.
Hurra!
Dante fem år inviger sina nya stavar. På jakt efter en julgran.
Björn drog iväg till kojan för att både hålla sin egen kroppsvärme och göra upp eld i kaminen så risgrynsgröten skulle kunna inmundigas i myspys.
Dante fortsatte på egen hand medan jag högg en gran i diket (en typ av insats, sly/skog på skogsbilväg ska bort, förr eller senare) #röjningdikeskant
Lerberg i sikte! #inärhetenavensamheten
Någon riktig värme var det inte tal om, men mysfaktorn var hög, gröten god och skidturen lyckad.
Björn och Dante redo för återfärd. Jag drog iväg, för att få med granen till bilen och..
.. på lämpligt sätt stuva in den. Vilket gick över förväntan. #elbil #tesla Efter en lång stund kom Björn som höll på frysa ihjäl och sen kom Dante ångande, varm och som jag kom ihåg det hyfsat glad – han hade ju lyckats ta PB i skidåkning!
Uppdrag slutfört! Julklappspappret är skyddspappret från målningen av badrummet som jag vänt färgsidan inåt på (färgen hade torkat) #återbruk